Anna Szumacher, Rzuć wszystko i chodź… na ptaki, http://szortal.com/
Tytułowe dwanaście srok odpowiada dwunastu rozdziałom książki. Na 165 stronach Łubieński zamieszcza teksty, będące same w sobie małymi arcydziełami literatury. Znajdziecie tu felietony i eseje, wspomnienia i reportaże, przedruki i wpisy z dziennika, a nawet recenzję naukową. Wrzucenie do jednego worka tylu form literackich może wydawać się ryzykowne, ale Stanisław Łubieński jest prawdziwym czarodziejem słowa, pokazuje, że nie tylko świetnie czuje się w tak odmiennych formach, ale też potrafi wykorzystać ich najmocniejsze strony, by opowiedzieć o tym, co go fascynuje.
Całość
Krzysztof Maczkowski, Dwanaście srok za ogon, krzysztof-maczkowski.blog.pl
Stanisław Łubieński w swojej książce „Dwanaście srok za ogon” czaruje właściwie od samego początku, od pierwszego rozdziału, który miał być zaledwie – mówiąc jego językiem – jego „listem referencyjnym”, czyli dlaczego on, dlaczego książka i dlaczego o ptakach, opisem jego zainteresowań ornitologicznych, początków, zawahań, odejść i neofickich nawrotów. Ileż piękna w tej książce, ileż niezwykłej wrażliwości! Ileż spostrzegawczości!
Całość
Całość tu
Wystarczy podnieść głowę, miastoksiazek.blox.pl
(…) sądzę, że nie trzeba interesować się ptakami, by znaleźć przyjemność w lekturze tej mądrej i pieknie napisanej książeczki. Pokuszę się nawet o taką konkluzję – jeśli mielibyście przeczytać tej wiosny tylko jedną książkę, złapcie „Dwanaście srok za ogon”. A potem podzielcie się swoimi wrażeniami w komentarzach.
Całość
„Dwanaście srok za ogon” pozwala czytelnikom przekonać się, że obserwowanie ptaków może być naprawdę fascynującym zajęciem. W dodatku jest to naprawdę relacja z pierwszej ręki, gdyż Stanisław Łubieński sam jest przykładem osoby, którym zawładnęła ta pasja. Koniecznie trzeba zaznaczyć, że może być to ciekawa lektura nawet wtedy, kiedy nie jesteśmy specjalnie zainteresowani przyrodniczymi ciekawostkami (choć tych także tu nie brakuje), gdyż autor tropi ptaki nie tylko w ich naturalnym środowisku, ale również w malarstwie czy filmie.
Całość
Maja, recenzja przesłana mailem, autorka bloga Ptasim okiem
Bardzo ciekawa książka, którą polecam wszystkim tym, którzy już wcześniej interesowali się ptakami i tym, którzy pragną dopiero poznać świat tych zwierząt.
Au
Utor opowiada o swoich obserwacjach i przeżyciach związanych z tymi interesującymi zwierzętami. Przedstawia również ciekawostki o ptakach i opisuje w skrócie swoją drogę życiową przeplatającą się z pasją. Książka zawiera interesujące fakty o malarstwie związanym z przyrodą, a także intrygujące historie literackie dotyczące ptaków z różnych stron świata. Aż trudno uwierzyć, że tylu artystów: malarzy, pisarzy i kompozytorów czerpało inspirację z przyrodnich obserwacji. Niektóre utwory muzyczne zawierają nawet ptasie trele! Ciekawa jest też historia Jamesa Bonda, którego imię i nazwisko autor słynnej powieści pożyczył od znanego ornitologa.
Na koniec autor pisze o zagrożeniach, które czyhają na te skrzydlate stworzenia. Niestety najwięcej niebezpieczeństw stwarza człowiek. To daje do myślenia.
To odpowiednia książka dla tych, którzy z jednej strony szukają książki o treści nieco naukowej, a z drugiej strony trochę przygodowej. Gdyby takie książki były omawiane na lekcjach, nikogo nie trzeba byłoby zmuszać do nauki, bo ta sama wchodziłaby do głowy.
(fotografia sroki – Michał Szczepański)